Mund tÃ« mendosh se ushqimi Ã«shtÃ« thjesht ushqim. Por nÃ« tÃ« vÃ«rtetÃ«, Ã§do porosi ka ndjenja. Po, ndjenja. Dhe sapo ti e konfirmon me butonin âporositâ, ai zgjodhi tÃ« tÃ« njohÃ«. TÃ« tÃ« analizojÃ«. TÃ« tÃ« lexojÃ« si libÃ«r tÃ« hapur.

PÃ«r shembull, njÃ« pizza katÃ«r djathÃ«rat e di qÃ« ti nuk po bÃ«n zgjedhje ushqimore. Ti po zgjidh terapinÃ« mÃ« tÃ« lirÃ«. Ajo qÃ« vjen e ngrohtÃ«, qÃ« nuk tÃ« kundÃ«rshton, qÃ« nuk tÃ« pyet pse sâke larÃ« enÃ«t.

âJam njÃ« pizza katÃ«r djathÃ«rat. Jam njÃ« vendim i bÃ«rÃ« pas njÃ« bisede pasive-agresive me partnerin. E ndjej. Je i/e lodhur. Je gati tÃ« shohÃ«sh njÃ« serial qÃ« e ke parÃ« dy herÃ«. UnÃ« jam ngushÃ«llimi yt i kriposur.â

Supa me perime, nÃ« anÃ«n tjetÃ«r, Ã«shtÃ« njÃ« dramatike. Ka personalitet tÃ« butÃ«, por kÃ«rkon vÃ«mendje.

âUnÃ« jam supÃ« me perime. Po mÃ« porosite pÃ«r tÃ« tretÃ«n herÃ« kÃ«tÃ« javÃ«. MÃ« fal, je mirÃ«? Po pÃ«rpiqesh tÃ« ndryshosh jetÃ«n apo je thjesht nÃ« krizÃ« identiteti? Thjesht mÃ« hidh pak limon. Dhe qaj. UnÃ« tÃ« kuptoj.â

Sushi Ã«shtÃ« mÃ« pasiv-agresiv. Ai pret tÃ« bÃ«het story. E di qÃ« do i vÃ«sh filtÃ«r, muzikÃ« lo-fi dhe njÃ« mbishkrim tÃ« tipit âmomenti im i qetÃ«sisÃ«â. Ai e ka pranuar fatin e vet.

âPÃ«rshÃ«ndetje, jam sushi. NÃ«se mÃ« porosit pÃ«r Insta Story dhe mÃ« lÃ« nÃ« frigorifer, do tÃ« ofendohem personalisht.â

Burgeri nuk tÃ« pyet asgjÃ«. Burgeri Ã«shtÃ« mish pÃ«r top, me djathÃ« pÃ«r zemÃ«r.

âBurger-i yt Ã«shtÃ« krenar pÃ«r ty. Ti sâmÃ« ke ndarÃ« me njeri. SâmÃ« ke fotografuar. SâmÃ« ke mbajtur pÃ«rgjegjÃ«s pÃ«r asgjÃ«. Ti mÃ« do pÃ«r atÃ« qÃ« jam: kalorik, kaotik dhe totalisht i sinqertÃ«.â

Diku nÃ« errÃ«sirÃ«, nÃ« njÃ« restorant qÃ« ka parÃ« gjithÃ§ka, qÃ«ndron njÃ« porosi e humbur. NjÃ« rizoto qÃ« u la nÃ« shportÃ«. Ajo e di qÃ« ishte zgjedhje spontane, njÃ« klikim impulsiv, njÃ« flirt i lehtÃ« me ndryshimin. Por ti nuk u ktheve kurrÃ«. Dhe ajo pret ende. Krenare. E ngrohtÃ«. Gati pÃ«r njÃ« dashuri qÃ« sâerdhi kurrÃ«.

SnapFood i dÃ«gjon tÃ« gjitha kÃ«to. Nuk i pÃ«rhap. Nuk i shet. Nuk tÃ« gjykon. VetÃ«m dÃ«gjon. Dhe sjell nÃ« derÃ« njÃ« copÃ« nga vetja jote, mbÃ«shtjellÃ« me qese. NÃ« fund tÃ« fundit, nuk Ã«shtÃ« ushqimi ai qÃ« tÃ« plotÃ«son. ÃshtÃ« ndjesia qÃ« dikush tÃ« kupton. Edhe nÃ«se Ã«shtÃ« njÃ« supÃ« me brokoli qÃ« nuk tÃ« pÃ«lqeu, por nuk pate guximin ta thuash.

KÃ«shtu qÃ«, herÃ«n tjetÃ«r kur porosit, pyete veten jo âÃ§farÃ« dua tÃ« ha?â, por âÃ§farÃ« dua tÃ« mÃ« thonÃ« pa fjalÃ«?â Ushqimi yt po tÃ« dÃ«gjon. Dhe ka shumÃ« pÃ«r tÃ« thÃ«nÃ«!

NÃ«se ushqimi yt do tÃ« fliste, Ã§farÃ« do tÃ« thoshte pÃ«r ty?

NÃ«se ushqimi yt do tÃ« fliste, Ã§farÃ« do tÃ« thoshte pÃ«r ty?